ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

«11.09.2001: Το σκοτάδι τού φανατισμού»

Της Νένης Κάππα, για την παγκόσμια μάχη κατά της τρομοκρατίας (02/01/2022)

11 Σεπτεμβρίου 2001. Η ημέρα που άλλαξε την ιστορία. Η τρομοκρατική οργάνωση Αλ Κάιντα εξαπολύει επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, χτυπώντας τους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη. Τα βλέμματα στρέφονται στην Αμερικανική μεγαλούπολη καθώς όλοι καταλαβαίνουν ένα πράγμα: ο κίνδυνος είναι πιο κοντά απ’ ότι φανταζόταν κανείς. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει χιλιάδες τρομοκρατικά χτυπήματα ανά τον κόσμο, πολλά εκ των οποίων ανάλογα εκείνου των Δίδυμων Πύργων.

Ποιά είναι όμως τα κίνητρα των τρομοκρατών; Για να απαντήσουμε σ’ αυτό πρέπει πρώτα να κοιτάξουμε ποιοί είναι οι τρομοκράτες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως και σ’ αυτήν τής Αλ Κάιντα, μιλάμε για ερμηνευτές -ή μάλλον παρερμηνευτές- Ιερών Κειμένων όπως το Κοράνι ή η Αγία Γραφή οι οποίοι ωθούν ομόθρησκούς τους, με χαμηλότερα επίπεδα μόρφωσης, στην υπηρέτηση τής «θείας διδασκαλίας» και στην αυτοθυσία. Ελπίζουν έτσι να διαδώσουν το σκοπό τους και να αποκτήσουν υποστηρικτές αφενός, αλλά και δύναμη και διεθνή επιρροή αφετέρου. Συνήθως αυτί επιτυγχάνεται λόγω τού φόβου των πολιτών, και τής επιφυλακτικότητας αλλά και αμηχανίας των κυβερνήσεων.

Οι συνέπειες τής τρομοκρατίας είναι πανταχού παρούσες. Σε πρώτο στάδιο, αμέσως μετά από κάποια επίθεση, παρατηρείται μία γενική «παράλυση» λόγω τού σοκ και τού φόβου που αποτρέπει τους πολίτες από κάποιες δραστηριότητες. Σ’ ένα δεύτερο στάδιο, στο άμεσο μέλλον ως προς το συμβάν, το δημοκρατικό πολίτευμα γίνεται πιο δυσλειτουργικό απ’ ότι ήταν πριν. Ο «δήμος» που έχει τον έλεγχο και την εξουσία είναι πανικόβλητος, τρομαγμένος, και εύκολα χειραγωγίσιμος, κάτι το οποίο δεν υποχωρεί τόσο σύντομα όσο η «παράλυση» που προαναφέρθηκε.

Σε μια πιο γενική βάση και παγκόσμια κλίμακα, ενισχύεται το ρατσιστικό φρόνημα λόγω προκαταλήψεων έναντι συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων (μουσουλμάνοι, γυναίκες με μαντίλες ανεξαρτήτως θρησκείας, πρόσφυγες, μετανάστες), εθνικοτήτων (Αφγανοί, Ιρανοί, Άραβες, Πακιστανοί, Ιρακινοί, Σύριοι, Ισραηλίτες, Αιγύπτιοι, Ινδοί), και φυλών, κυρίως λόγω του πιο σκούρου δέρματός τους. Αξίζει, τέλος, να αναφερθεί ότι εκτός αυτών, υπάρχει άλλη μία γενικευμένη επίπτωση: η παράβλεψη και «έννομη» καταπάτηση ελευθεριών, σχετικά με την ιδιωτικότητα κυρίως, στο όνομα τής «ασφάλειας», η οποία δεν μπορεί να εγγυηθεί όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη.

Κλείνοντας, θα ήθελα να υπενθυμίσω πως η θρησκεία ναι μεν οδηγεί στο φανατισμό ελείψει τής σωστής εκπαίδευσης, αλλά έχει  μια όμορφη όψη που προσφέρει ελπίδα, αγάπη και μια αίσθηση τού ανήκειν. Συνεπώς, η σωστή εκπαίδευση μπορεί να διδάξει στους φανατικούς πού κάνουν λάθος και να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην εξάλειψη τής τρομοκρατίας, του σκοτεινού πέπλου που κάλυψε τον κόσμο στις 11/09/2001.