Προσωπικό Σχόλιο: «Τ’αστέρια που ονειρευτήκαμε» (Τίτος Πατρίκιος)


«Τ’αστέρια που ονειρευτήκαμε»

Δεν ήσαν περαστικοί κομήτες
ούτε καν στιγμιαίοι διάττοντες
τ’ αστέρια που ονειρευτήκαμε –
το πολύ καύτρες μέσα στη νύχτα
απ’ τα τσιγάρα που τινάζαμε
κι η πύρινη τροχιά τους
μόλις που πρόφταινε να λάμψει.
Αυτό το λίγο ήταν που γέμιζε τη ζωή μας
κι αν κάποτε μιλούσαμε για θάνατο
με σιγουριά τον βάζαμε γι’ αργότερα.

-Τίτος Πατρίκιος (από τη συλλογή «Νέα Χάραξη, 2008)

Ανάλυση/Προσωπικός Σχολιασμός:

Ο ποιητής μέσα από το ποίημά του εκφράζει τις ανησυχίες του για τη ζωή. Τ’αστέρια, που ίσα προλάβαινε να διακρίνει, συμβολίζουν, κατ’εμέ, τα όνειρα και τις όμορφες στιγμές που δεν απήλαυσε και δεν εκτίμησε αρκετά. Ο παρελθοντικός αφηγηματικός χρόνος υποδεικνύει ότι αυτές οι στιγμές είναι πλέον αναμνήσεις και ενδεχομένως μετανιώνει που δεν τους αφιερώθηκε περισσότερο. 
Κάτι άλλο το οποίο ενδεχομένως τον απασχολεί είναι η ιδέα του θανάτου. Η αναφορά σ’αυτόν στους τελευταίους στίχους αποτελεί μια ένδειξη αισιοδοξίας, η οποία όμως βρίσκεται στο παρελθόν, ενώ στο χρόνο γραφής του ποιήματος θεωρώ πως θα έχει ξεθωριάσει, μετατρεπόμενη σε ωμό ρεαλισμό, αν όχι απαισιοδοξία.
Τέλος, μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως το ποίημα αποτελεί μια μορφή στενόχωρου ύμνου για μια αγάπη χαμένη στο παρελθόν, μαζί με την αισιοδοξία και τα όνειρα. 
Προσωπικά, το ποίημα με βάζει σε συλλογισμούς και μου υπενθυμίζει να ζω την κάθε στιγμή στο έπακρο, να εκτιμώ πραγματικά όσους αγαπώ και να τους το δείχνω, ώστε να μην μετανιώσω για τίποτα με το πέρας των χρόνων. 





 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις